دل تنگم و جز روی خوشت در نظرم نیست
در گیتی و افلاک به جز تو قمرم نیست
با عشق تو شب را به سحر گاه رسانم
بی لذت دیدار تو شب را سحرم نیست …

کمی گیجم کمی منگم ، عجیب است / پریده بی جهت رنگم ، عجیب است

تو را دیدم همین یک ساعت پیش / برایت باز دلتنگم ، عجیب است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دیگـر فرصتی بـرای پیامک دادن نیست
دست واژه ها را می گیرم
و به دیدنت می آیـــم
دلتنگیت در هیچ پیامی نمیگنجد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

اشکهایم که سرازیر میشوند……
دیری نمی پایدکه قندیل می بندد…
عجیب سرد است هوای نبودنت

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دلتنگی حس نبودن کسی است که تمام وجودت یکباره تمنای بودنش رامیکند

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

منم دلتنگ رویت / دلم آید به سویت … چه کردی با دل من / که کرده آرزویت

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

فـرهنـگ لـغـتهــا نـیـاز بـه ویــرایــش دارند
بـرای مـعنی دلـتـنـگی احتیـاج بــه ایــنهــمـه کـلمه نــیـســت,
دلتنـگی یــعنـــی تـــو .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

چه سخت است دلتنگ قاصدک بودن در جاده ای که در آن هیچ بادی نمی وزد..

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بیقرار تو ام و در دل تنگم گله هاست ،
آه ! بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دل است دیگر یا شور می‌زند یا تنگ می‌شود یا می‌شکند
آخر هم مهر سنگ بودن می‌خورد روی پیشانی‌اش

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

واژه هایم رنگ باران دارد وقتی از تو مینوسم
قلبم خیس دلتنگی است وچشمانم طوفانی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

امروز… انگار کسی آمد…
و هوای دلتنگی ات را هی در آسمان اتاقم پاشید … و تو نبودی……

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دلم برایت تنگ شده !
می خواهم آنقدر اشک بریزم تا غبار فاصله از قلبم تمیـــز شود .
ولی می ترسم … ” تهران” ، ” ونیــــز” شود !!!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

به گمانم یادت پنجره ی احساسم را میکوبد ، چرا که در دلم هوای دلتنگی به پاست

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دلتنگم اما تو را طلب نمیکنم…نه اینکه بی نیازم … صبورم.. ”

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

این روزها آب وهوای دلم آنقدر بارانی ست
که رخت های دلتنگیم را فرصتی برای خشک شدن نیست